Dzisiaj odeszła Kathy Charmaz. Badczom społecznym pracującym w tradycji badań jakościowych, szczególnie znawcom i sympatykom teorii ugruntowanej tego nazwiska nie trzeba przedstawiać ani wyjaśniać kim jest Kathy Charmaz. Piszę "jest" bo na zawsze pozostanie ona ważną figurą na mapie tego świata badań jakościowych i w polu bliskiego mu kolektywu myślowego. Przede wszystkim kojarzymy ją z konstruktywistyczną wersją metodologii teorii ugruntowanej, którą rozwijała i promowała w swoich podręcznikach, na seminariach i wykładach. Jednocześnie była ona zorientowana teoretycznie na interakcjonizm symboliczny i w swoich pracach przyczyniała się do rozwijania tej teorii, zajmując się tematyką choroby chronicznej, śmierci i umierania, badaniami nad zdrowiem, medykalizacją, starzeinem się, socjologią ciała i emocji.
W 1962 roku uzyskała tytuł licencjata sztuk pięknych w terapii zajęciowej (occupational therapy, OT) na Uniwersytecie Kansas. Przez kilka lat pracowała jako terapeutka w San Francisco, by powrócić na uczelnię z zamiarem podjęcia pracy dydaktycznej. Solidne podstawy akademickie z teorii socjologicznej zdobyła na Uniwersytecie Stanowym w San Francisco. Tu obroniła tytuł magistra socjologii. Jej praca doktorska „Organizacja społeczna oddziału rehabilitacyjnego” (1969) oparta była na obserwacjach etnograficznych praktyki klinicznej i życia pacjentów na oddziale rehabilitacyjnym przez trzy dni w tygodniu przez okres jednego roku. Następnie Charmaz została zatrudniona jako badaczka w ośrodku rehabilitacyjnym, kontynuując swoje badania etnograficzne.
W 1968 roku rozpoczęła studia doktoranckie z socjologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco (UCSF). Choć większość jej koleżanek i kolegów realizowała program socjologii ogólnej, interesując się głównie socjologią miejską, pozostała przy swoich zainteresowaniach w obszarze socjologii medycyny, psychologii społecznej i teorii socjologicznej. Intensywny kurs analizy jakościowej przeszła pod okiem twórców metodologii teorii ugruntowanej - swojego promotora Anselma Straussa oraz Barneya Glasera. Tytuł doktora socjologii obroniła w 1973 roku na podstawie rozprawy pt. "Czas i tożsamość: kształtowanie się jaźni osób przewlekle chorych" (Time and Identity: The shaping of selves of the chronically ill).
Charmaz od 1972 r. pracowała jako adiunkt w Sacramento State College. Rok później przyjęła posadę na Sonoma State University. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymała w 1977 r., a profesora w 1981 r. W 2016 r. przeszła na emeryturę.
W Sonoma State University Charmaz prowadziła różnorodne kursy dla studentów studiów licencjackich i magisterskich z gerontologii. Stworzyła także kursy rozwoju zawodowego dla naukowców społecznych i innych badaczy zarówno w kraju, jak i za granicą. Kursy te obejmowały konstruktywistyczną teorię ugruntowaną, teorię ugruntowaną w badaniach nad sprawiedliwością społeczną, rytuały pisania dla badaczy jakościowych, pisanie i publikowanie akademickie, intensywne wywiady, analizę jakościową, psychologię społeczną, sołeczną psychologię zdrowia i choroby oraz symboliczny interakcjonizm.
Kathy Charmaz odwiedzała także Europę oferując swoje warsztaty podczas imprez organizowanych przez Society for the Study of Symbolic Interaction (SSSI) oraz European Society for the Study of Symbolic Interaction (ESSSI).
Za mentoring i za całokształt swojej twórczości Kathy Charmaz otrzymała nagrody od Society for the Study of Symbolic Interaction. Polscy czytelnicy rozpoznają jej prace dotyczące teorii ugruntowanej i analizy jakościowej.
Jej odejście to wielka strata dla naszego środowiska.
Comments